7 JANUARI 2003
aku tak kije. ari ni aku nak duk umah, tengok muka orang tua aku buat kali yang terakhir seblom diorang berangkat ke KLIA kol 6 55 petang nanti. pagi ni aku bangun awal...basuh baju...sarapan ngan family...pendekata sumer keje buat bersama pepagi ni. kebengangan aku semalam dah terhapus begitu sajer.....time kasih sumer...i lap u all...
tengah hari aku ngan alin start masak....mama monitor...masa tu jugak berduyuuun tibaaa kengkawan papa. sumer datang nak melawat papa ngan mama. aku pon sibuk le buat itu ini. sambil2 layan tetamu, mama ngan papa sibuk betul mengemas mana2 yang patut. sayu le pulak ati ni...
pukul 3 petang, tok mat, imam masjid datang. tok mat ni jiran belakang umah aku. papa ngan tok mat kire ngam jugak le. dulu, masa arwah isteri tok mat ngan arwah makcik pegi berubat kat perak, kitorang pegi sekali. masa tu la famili kitorang rapat ngan famili tok mat. tok mat datang nak ucap selamat kat papa ngan mama. cadangnya nak bertolak dari umah ke senai airport kol 3 30, tapi ucu joe tak sampai2 lagi. kitorang dah cuak dah. tepon henset tak berangkat. tepon kompeni teksi dia, dia tak gi duty. tepon isteri dia, isteri dia cuti. aku dah tak reti nak contact sapa dah. tetiba jek aku rasa badan aku dah ade satu macam punye aura panas. hangiiin jek satu badan. aku tepon lagi, kali ni kalau ade jawapan memang aku marah ucu joe. memang betul, ucu joe angkat. tapi suara aku tak marah langsung. lembuuuut giler tanya dia kat mana sekarang. sib baik dia kata dia on the way....
kol 3 50 ucu joe pun sampai la. apa lagi, memasing pun sibuk angkat2 barang mama ngan papa. masa aku nak bagi sikit sumbangan kata mama, aku takleh nak kawal diri...terus nangis gile babas....mama lagi laaa...aku pun mintak ampun maaf kat mama, mama pun sama. masa aku mintak maaf ngan bagi sumbangan kat papa pun sama gak...
then kitorang pun melangkah keluar dari umah, pegi kat laman...tok mat pun azan...sayunye hati Tuhan aje Yang Maha Tau. aku tengok mama ngan papa pun dah tak nangis lagi dah. so, aku pun takkan nak nangis, kan? aku tau hati diorang dah ada dah kat Mekah. dah takde lagi ingat apa2 kat sini. kiotrang doakan papa ngan mama selamat pegi dan selamat kembali. bila keta kitorang nak bergerak aje, aku pon toleh kat tok mat, nak lambai dan ucap time kasih. tok mat senyum, tapi senyuman dia tu aku sambut dengan tangisan. alahai....bersihnya...tenangnye muka lelaki tua ni. nanti mama ngan papa balik mesti raut muka diorang macam ni kan? ee...tak sabar nak tunggu diorang balik...
sampai airport, sementara nak tunggu flight diorang, kitorang meronda2 la kat kedai2 kat situ. ramai gak bakal2 haji yang bertolak dari sini, aku ingatkan tak seberapa. hah lega la papa, sebab dari tadi dok cuak satu macam aje. jumpa la satu kedai cekalat, banyak gile aku borong. aku hasut alin suh makan cekelat satu biji. habis gatal2 muka dia. alamak...jahatnye aku! cian dia...kehkehkeh....sempatle aku merasa cubitan pijar dia sekali dua. adeyyy!!!! kat kedai cekelat tu alin beli cekelat fererro ntuk mama ngan papa makan kat dalam kapalterbang nanti. pas tu sempat la amik gambo satu famili...nanti bile dah siap gambo tu aku tampal kat sini eh??
dalam pukul 6 petang tu, ade suara pompuan announce yang kapalterbang nak ke kolumpo akan sampai tak lama lagi. pas tu aku nengok ramai jemaah haji dok berpusu2 masuk ke balai berlepas. so, mama ngan papa pun berangkat la sekali. sebelum diorang masuk tu, kitorang sempat salam ngan cium tangan diorang. aku nampak alin start nangis, tapi aku tak pulak menangis...sempat gak la mama bisik kat aku...
"jangan sampai jual diri...
mama jauh....."
alahai.......
slowly....both of them went in, and we watched them until they disappeared from our sight.....
bye mama....bye papa....
semoga pulang dengan membawa haji yang mabrur....
selamat pergi...dan selamat pulang kembali ke tanahair.....